争臣论

争臣论原文：

共看明月应垂泪，一夜乡心五处同
绛雪生凉，碧霞笼夜，小立中庭芜地
我闭南楼看道书，幽帘清寂在仙居
倦游京洛风尘，夜来病酒无人问
或问谏议大夫阳城于愈，可以为有道之士乎哉?学广而闻多，不求闻于人也。行古人之道，居于晋之鄙。晋之鄙人，熏其德而善良者几千人。大臣闻而荐之，天子以为谏议大夫。人皆以为华，阳子不色喜。居于位五年矣，视其德，如在野，彼岂以富贵移易其心哉？
愈应之曰：是《易》所谓恒其德贞，而夫子凶者也。恶得为有道之士乎哉?在《易·蛊》之“上九”云：“不事王侯，高尚其事。”《蹇》之“六二”则曰：“王臣蹇蹇，匪躬之故。”夫亦以所居之时不一，而所蹈之德不同也。若《蛊》之“上九”，居无用之地，而致匪躬之节；以《蹇》之“六二”，在王臣之位，而高不事之心，则冒进之患生，旷官之刺兴。志不可则，而尤不终无也。今阳子在位，不为不久矣；闻天下之得失，不为不熟矣；天子待之，不为不加矣。而未尝一言及于政。视政之得失，若越人视秦人之肥瘠，忽焉不加喜戚于其心。问其官，则曰谏议也；问其禄，则曰下大夫之秩秩也；问其政，则曰我不知也。有道之士，固如是乎哉?且吾闻之：有官守者，不得其职则去；有言责者，不得其言则去。今阳子以为得其言乎哉?得其言而不言，与不得其言而不去，无一可者也。阳子将为禄仕乎?古之人有云：“仕不为贫，而有时乎为贫。”谓禄仕者也。宜乎辞尊而居卑，辞富而居贫，若抱关击柝者可也。盖孔子尝为委吏矣，尝为乘田矣，亦不敢旷其职，必曰“会计当而已矣”，必曰“牛羊遂而已矣”。若阳子之秩禄，不为卑且贫，章章明矣，而如此，其可乎哉?
或曰：否，非若此也。夫阳子恶讪上者，恶为人臣招其君之过而以为名者。故虽谏且议，使人不得而知焉。《书》曰：“尔有嘉谟嘉猷，则人告尔后于内，尔乃顺之于外，曰：斯谟斯猷，惟我后之德”若阳子之用心，亦若此者。愈应之曰：若阳子之用心如此，滋所谓惑者矣。入则谏其君，出不使人知者，大臣宰相者之事，非阳子之所宜行也。夫阳子，本以布衣隐于蓬蒿之下，主上嘉其行谊，擢在此位，官以谏为名，诚宜有以奉其职，使四方后代，知朝廷有直言骨鲠之臣，天子有不僭赏、从谏如流之美。庶岩穴之士，闻而慕之，束带结发，愿进于阙下，而伸其辞说，致吾君于尧舜，熙鸿号于无穷也。若《书》所谓，则大臣宰相之事，非阳子之所宜行也。且阳子之心，将使君人者恶闻其过乎?是启之也。
或曰：阳子之不求闻而人闻之，不求用而君用之。不得已而起。守其道而不变，何子过之深也?愈曰：自古圣人贤士，皆非有求于闻用也。闵其时之不平，人之不义，得其道。不敢独善其身，而必以兼济天下也。孜孜矻矻，死而后已。故禹过家门不入，孔席不暇暖，而墨突不得黔。彼二圣一贤者，岂不知自安佚之为乐哉诚畏天命而悲人穷也。夫天授人以贤圣才能，岂使自有余而已，诚欲以补其不足者也。耳目之于身也，耳司闻而目司见，听其是非，视其险易，然后身得安焉。圣贤者，时人之耳目也；时人者，圣贤之身也。且阳子之不贤，则将役于贤以奉其上矣；若果贤，则固畏天命而闵人穷也。恶得以自暇逸乎哉?
或曰：吾闻君子不欲加诸人，而恶讦以为直者。若吾子之论，直则直矣，无乃伤于德而费于辞乎?好尽言以招人过，国武子之所以见杀于齐也，吾子其亦闻乎?愈曰：君子居其位，则思死其官。未得位，则思修其辞以明其道。我将以明道也，非以为直而加入也。且国武子不能得善人，而好尽言于乱国，是以见杀。《传》曰：“惟善人能受尽言。”谓其闻而能改之也。子告我曰：“阳子可以为有之士也。”今虽不能及已，阳子将不得为善人乎哉?
逐流牵荇叶，缘岸摘芦苗
忆君迢迢隔青天，昔日横波目，今作流泪泉
不效艾符趋习俗，但祈蒲酒话升平
从此信音稀，岭南无雁飞
闻说东风亦多情，被竹外、香留住
童子柳阴眠正着，一牛吃过柳阴西

争臣论拼音解读：

gòng kàn míng yuè yīng chuí lèi，yī yè xiāng xīn wǔ chù tóng
jiàng xuě shēng liáng，bì xiá lóng yè，xiǎo lì zhōng tíng wú dì
wǒ bì nán lóu kàn dào shū，yōu lián qīng jì zài xiān jū
juàn yóu jīng luò fēng chén，yè lái bìng jiǔ wú rén wèn
huò wèn jiàn yì dài fū yáng chéng yú yù，kě yǐ wéi yǒu dào zhī shì hū zāi?xué guǎng ér wén duō，bù qiú wén yú rén yě。xíng gǔ rén zhī dào，jū yú jìn zhī bǐ。jìn zhī bǐ rén，xūn qí dé ér shàn liáng zhě jǐ qiān rén。dà chén wén ér jiàn zhī，tiān zǐ yǐ wéi jiàn yì dài fū。rén jiē yǐ wéi huá，yáng zǐ bù sè xǐ。jū yú wèi wǔ nián yǐ，shì qí dé，rú zài yě，bǐ qǐ yǐ fù guì yí yì qí xīn zāi？
yù yīng zhī yuē：shì《yì》suǒ wèi héng qí dé zhēn，ér fū zǐ xiōng zhě yě。è dé wèi yǒu dào zhī shì hū zāi?zài《yì·gǔ》zhī“shàng jiǔ”yún：“bù shì wáng hóu，gāo shàng qí shì。”《jiǎn》zhī“liù èr”zé yuē：“wáng chén jiǎn jiǎn，fěi gōng zhī gù。”fū yì yǐ suǒ jū zhī shí bù yī，ér suǒ dǎo zhī dé bù tóng yě。ruò《gǔ》zhī“shàng jiǔ”，jū wú yòng zhī dì，ér zhì fěi gōng zhī jié；yǐ《jiǎn》zhī“liù èr”，zài wáng chén zhī wèi，ér gāo bù shì zhī xīn，zé mào jìn zhī huàn shēng，kuàng guān zhī cì xìng。zhì bù kě zé，ér yóu bù zhōng wú yě。jīn yáng zǐ zài wèi，bù wéi bù jiǔ yǐ；wén tiān xià zhī dé shī，bù wéi bù shú yǐ；tiān zǐ dài zhī，bù wéi bù jiā yǐ。ér wèi cháng yī yán jí yú zhèng。shì zhèng zhī dé shī，ruò yuè rén shì qín rén zhī féi jí，hū yān bù jiā xǐ qī yú qí xīn。wèn qí guān，zé yuē jiàn yì yě；wèn qí lù，zé yuē xià dài fū zhī zhì zhì yě；wèn qí zhèng，zé yuē wǒ bù zhī yě。yǒu dào zhī shì，gù rú shì hū zāi?qiě wú wén zhī：yǒu guān shǒu zhě，bù dé qí zhí zé qù；yǒu yán zé zhě，bù dé qí yán zé qù。jīn yáng zǐ yǐ wéi dé qí yán hū zāi?dé qí yán ér bù yán，yǔ bù dé qí yán ér bù qù，wú yī kě zhě yě。yáng zǐ jiāng wèi lù shì hū?gǔ zhī rén yǒu yún：“shì bù wéi pín，ér yǒu shí hū wèi pín。”wèi lù shì zhě yě。yí hū cí zūn ér jū bēi，cí fù ér jū pín，ruò bào guān jī tuò zhě kě yě。gài kǒng zǐ cháng wèi wěi lì yǐ，cháng wèi chéng tián yǐ，yì bù gǎn kuàng qí zhí，bì yuē“kuài jì dāng ér yǐ yǐ”，bì yuē“niú yáng suì ér yǐ yǐ”。ruò yáng zǐ zhī zhì lù，bù wéi bēi qiě pín，zhāng zhāng míng yǐ，ér rú cǐ，qí kě hū zāi?
huò yuē：fǒu，fēi ruò cǐ yě。fū yáng zǐ è shàn shàng zhě，è wéi rén chén zhāo qí jūn zhī guò ér yǐ wéi míng zhě。gù suī jiàn qiě yì，shǐ rén bù dé ér zhī yān。《shū》yuē：“ěr yǒu jiā mó jiā yóu，zé rén gào ěr hòu yú nèi，ěr nǎi shùn zhī yú wài，yuē：sī mó sī yóu，wéi wǒ hòu zhī dé”ruò yáng zǐ zhī yòng xīn，yì ruò cǐ zhě。yù yīng zhī yuē：ruò yáng zǐ zhī yòng xīn rú cǐ，zī suǒ wèi huò zhě yǐ。rù zé jiàn qí jūn，chū bù shǐ rén zhī zhě，dà chén zǎi xiàng zhě zhī shì，fēi yáng zǐ zhī suǒ yí xíng yě。fū yáng zǐ，běn yǐ bù yī yǐn yú péng hāo zhī xià，zhǔ shàng jiā qí xíng yì，zhuó zài cǐ wèi，guān yǐ jiàn wéi míng，chéng yí yǒu yǐ fèng qí zhí，shǐ sì fāng hòu dài，zhī cháo tíng yǒu zhí yán gǔ gěng zhī chén，tiān zǐ yǒu bù jiàn shǎng、cóng jiàn rú liú zhī měi。shù yán xué zhī shì，wén ér mù zhī，shù dài jié fà，yuàn jìn yú què xià，ér shēn qí cí shuō，zhì wú jūn yú yáo shùn，xī hóng hào yú wú qióng yě。ruò《shū》suǒ wèi，zé dà chén zǎi xiàng zhī shì，fēi yáng zǐ zhī suǒ yí xíng yě。qiě yáng zǐ zhī xīn，jiāng shǐ jūn rén zhě è wén qí guò hū?shì qǐ zhī yě。
huò yuē：yáng zǐ zhī bù qiú wén ér rén wén zhī，bù qiú yòng ér jūn yòng zhī。bù dé yǐ ér qǐ。shǒu qí dào ér bù biàn，hé zi guò zhī shēn yě?yù yuē：zì gǔ shèng rén xián shì，jiē fēi yǒu qiú yú wén yòng yě。mǐn qí shí zhī bù píng，rén zhī bú yì，dé qí dào。bù gǎn dú shàn qí shēn，ér bì yǐ jiān jì tiān xià yě。zī zī kū kū，sǐ ér hòu yǐ。gù yǔ guò jiā mén bù rù，kǒng xí bù xiá nuǎn，ér mò tū bù dé qián。bǐ èr shèng yī xián zhě，qǐ bù zhī zì ān yì zhī wéi lè zāi chéng wèi tiān mìng ér bēi rén qióng yě。fū tiān shòu rén yǐ xián shèng cái néng，qǐ shǐ zì yǒu yú ér yǐ，chéng yù yǐ bǔ qí bù zú zhě yě。ěr mù zhī yú shēn yě，ěr sī wén ér mù sī jiàn，tīng qí shì fēi，shì qí xiǎn yì，rán hòu shēn dé ān yān。shèng xián zhě，shí rén zhī ěr mù yě；shí rén zhě，shèng xián zhī shēn yě。qiě yáng zǐ zhī bù xián，zé jiāng yì yú xián yǐ fèng qí shàng yǐ；ruò guǒ xián，zé gù wèi tiān mìng ér mǐn rén qióng yě。è dé yǐ zì xiá yì hū zāi?
huò yuē：wú wén jūn zǐ bù yù jiā zhū rén，ér è jié yǐ wéi zhí zhě。ruò wú zi zhī lùn，zhí zé zhí yǐ，wú nǎi shāng yú dé ér fèi yú cí hū?hǎo jìn yán yǐ zhāo rén guò，guó wǔ zi zhī suǒ yǐ jiàn shā yú qí yě，wú zi qí yì wén hū?yù yuē：jūn zǐ jū qí wèi，zé sī sǐ qí guān。wèi de wèi，zé sī xiū qí cí yǐ míng qí dào。wǒ jiāng yǐ míng dào yě，fēi yǐ wéi zhí ér jiā rù yě。qiě guó wǔ zi bù néng dé shàn rén，ér hǎo jìn yán yú luàn guó，shì yǐ jiàn shā。《chuán》yuē：“wéi shàn rén néng shòu jìn yán。”wèi qí wén ér néng gǎi zhī yě。zi gào wǒ yuē：“yáng zǐ kě yǐ wéi yǒu zhī shì yě。”jīn suī bù néng jí yǐ，yáng zǐ jiāng bù dé wéi shàn rén hū zāi?
zhú liú qiān xìng yè，yuán àn zhāi lú miáo
yì jūn tiáo tiáo gé qīng tiān，xī rì héng bō mù，jīn zuò liú lèi quán
bù xiào ài fú qū xí sú，dàn qí pú jiǔ huà shēng píng
cóng cǐ xìn yīn xī，lǐng nā mó yàn fēi
wén shuō dōng fēng yì duō qíng，bèi zhú wài、xiāng liú zhù
tóng zǐ liǔ yīn mián zhèng zháo，yī niú chī guò liǔ yīn xī
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

唐临，是京都长安人，是北周内史唐瑾的孙子。他的先辈人是从河北迁到关中的。唐临少年时代，与他的兄长唐皎都聪明过人，很是有名。武德年初，隐太子统领军队东征，唐临到军中献策，平定了王世充
江乙讨厌昭奚恤，对楚宣王说：“有一个人认为他的狗很会看守门户而宠爱它。他的狗曾经往井里撒尿。他的邻人看见狗往井里撒尿，想要进去告诉它的主人。狗却很讨厌他，守住大门而咬他。邻人惧怕狗
　　真高大呀真肥壮，拉车四匹马毛黄。早晚都在官府里，在那办事多繁忙。白鹭一群向上翥，渐收羽翼身下俯。鼓声咚咚响不停，趁着醉意都起舞。一起乐啊心神舒！　　真肥壮呀真高大，拉车四匹
这阕词，给人印象最深的当是它的构思。“云藏鹅湖山”本是极平常的自然现象，但出现在作者笔下，劈头就是“被谁偷了最高山？将谓六丁移取去，不在人间。”山被偷，已是相当新奇，何况又具体怀疑
列子这篇寓言在结构上很有特色，采取了寓言套寓言的复合寓言的方法。羊寓言故事本身从这个寓言引出另两个寓言，一个是心都子讲的三兄弟同学儒术领会却完全不同的寓言，另一个是心都子讲的众多人

相关赏析

《洪范》的八种政务官员中，一是管民食的官，二是管财货的官。食是指农民生产的可以吃的好谷，货是指可穿的布帛，以及金刀龟贝，用来分配财产扩散利益以通有无。遣两者，是人民生活的根本，从神
武王问太公说：“引兵深入敌国境内，同敌人在险阻狭隘的地方相遇。我军所处的地形是左依山右临水，敌军所处的地形是右依山左临水，双方各据险要，相互对峙。在此情况下，双方都各想进行防守就能
这组诗吟咏了一段浓厚悲剧色彩的爱情，诗立春、夏、秋、冬四题，系取《子夜四时歌》之义，抒发对所思慕的女子一年四季相思之情。《春》诗从春光烂漫中寻觅娇魂而不得开始，折入追忆初见对方时美好情景。立即又描绘雄龙雌凤杳远相隔的浩叹和魂牵梦系的情景。以下即极力渲染寻觅之渺茫，思念之深挚，最后想象对方在春天将逝的季节身着单绡、肌衬玉佩的情景。《夏》诗先写初夏雨景和石城(金陵)凄清的环境，暗示女子已去。
长安这个汉唐故都，是华夏强盛的象征，也是西北的政治、军事中心之地。陆游急切地盼望南宋统治者能从金人手里收复长安；他从军南郑，时时遥望长安，寄托其收复故国山河的思想感情。这首诗写于宋
这首诗以近散文化的笔法，古朴的语言，直陈其事，主客互相吟诵诗句，一唱一和，我中有你，你中有我，衷情互诉，洒脱疏放，别具一格。诗里写了张署的“君歌”和作者的“我歌”。题为“赠张功曹”

作者介绍

晏敦复 晏敦复（1120-1191，一作1071-1141、一作1075-1145）字景初。抚州临川文港沙河（今属江西省南昌市进贤县）人。南宋诗人、正直大臣。官至吏部尚书兼江淮等路经制使。敦复才思敏捷，诗文多已散佚，仅《宋诗纪事》存诗1首，《历代名臣奏议》存奏议2篇。《宋史》卷三八一有传。世称“抚州八晏”（晏殊、晏几道、晏颖、晏富、晏京、晏嵩、晏照、晏方）。