闲情赋

闲情赋原文：

夫何瑰逸之令姿，独旷世以秀群。表倾城之艳色，期有德于传闻。佩鸣玉以比洁，齐幽兰以争芬。淡柔情于俗内，负雅志于高云。悲晨曦之易夕，感人生之长勤；同一尽于百年，何欢寡而愁殷！褰朱帏而正坐，泛清瑟以自欣。送纤指之余好，攮皓袖之缤纷。瞬美目以流眄，含言笑而不分。曲调将半，景落西轩。悲商叩林，白云依山。仰睇天路，俯促鸣弦。神仪妩媚，举止详妍。
好风凭借力，送我上青云
野渡舟横，杨柳绿阴浓
考所愿而必违，徒契契以苦心。拥劳情而罔诉，步容与于南林。栖木兰之遗露，翳青松之余阴。傥行行之有觌，交欣惧于中襟；竟寂寞而无见，独悁想以空寻。敛轻裾以复路，瞻夕阳而流叹。步徙倚以忘趣，色凄惨而矜颜。叶燮燮以去条，气凄凄而就寒，日负影以偕没，月媚景于云端。鸟凄声以孤归，兽索偶而不还。悼当年之晚暮，恨兹岁之欲殚。思宵梦以从之，神飘飘而不安；若凭舟之失棹，譬缘崖而无攀。于时毕昴盈轩，北风凄凄，炯炯不寐，众念徘徊。起摄带以侍晨，繁霜粲于素阶。鸡敛翅而未鸣，笛流远以清哀；始妙密以闲和，终寥亮而藏摧。意夫人之在兹，托行云以送怀；行云逝而无语，时奄冉而就过。徒勤思而自悲，终阻山而滞河。迎清风以怯累，寄弱志于归波。尤《蔓草》之为会，诵《召南》之余歌。坦万虑以存诚，憩遥情于八遐。
初，张衡作《定情赋》，蔡邕作《静情赋》，检逸辞而宗澹泊，始则荡以思虑，而终归闲正。将以抑流宕之邪心，谅有助于讽谏。缀文之士，奕代继作；因并触类，广其辞义。余园闾多暇，复染翰为之；虽文妙不足，庶不谬作者之意乎。
怅卧新春白袷衣，白门寥落意多违
远送从此别，青山空复情
西门秦氏女，秀色如琼花
菡萏香连十顷陂，小姑贪戏采莲迟
激清音以感余，愿接膝以交言。欲自往以结誓，惧冒礼之为愆；待凤鸟以致辞，恐他人之我先。意惶惑而靡宁，魂须臾而九迁：愿在衣而为领，承华首之余芳；悲罗襟之宵离，怨秋夜之未央！愿在裳而为带，束窈窕之纤身；嗟温凉之异气，或脱故而服新！愿在发而为泽，刷玄鬓于颓肩；悲佳人之屡沐，从白水而枯煎！愿在眉而为黛，随瞻视以闲扬；悲脂粉之尚鲜，或取毁于华妆！愿在莞而为席，安弱体于三秋；悲文茵之代御，方经年而见求！愿在丝而为履，附素足以周旋；悲行止之有节，空委弃于床前！愿在昼而为影，常依形而西东；悲高树之多荫，慨有时而不同！愿在夜而为烛，照玉容于两楹；悲扶桑之舒光，奄灭景而藏明！愿在竹而为扇，含凄飙于柔握；悲白露之晨零，顾襟袖以缅邈！愿在木而为桐，作膝上之鸣琴；悲乐极以哀来，终推我而辍音！
酒肆人间世，琴台日暮云
微风摇紫叶，轻露拂朱房。
君王选玉色，侍寝金屏中
山甫归应疾，留侯功复成

闲情赋拼音解读：

fū hé guī yì zhī lìng zī，dú kuàng shì yǐ xiù qún。biǎo qīng chéng zhī yàn sè，qī yǒu dé yú chuán wén。pèi míng yù yǐ bǐ jié，qí yōu lán yǐ zhēng fēn。dàn róu qíng yú sú nèi，fù yǎ zhì yú gāo yún。bēi chén xī zhī yì xī，gǎn rén shēng zhī zhǎng qín；tóng yī jǐn yú bǎi nián，hé huān guǎ ér chóu yīn！qiān zhū wéi ér zhèng zuò，fàn qīng sè yǐ zì xīn。sòng xiān zhǐ zhī yú hǎo，nǎng hào xiù zhī bīn fēn。shùn měi mù yǐ liú miǎn，hán yán xiào ér bù fēn。qǔ diào jiāng bàn，jǐng luò xī xuān。bēi shāng kòu lín，bái yún yī shān。yǎng dì tiān lù，fǔ cù míng xián。shén yí wǔ mèi，jǔ zhǐ xiáng yán。
hǎo fēng píng jiè lì，sòng wǒ shàng qīng yún
yě dù zhōu héng，yáng liǔ lǜ yīn nóng
kǎo suǒ yuàn ér bì wéi，tú qì qì yǐ kǔ xīn。yōng láo qíng ér wǎng sù，bù róng yǔ yú nán lín。qī mù lán zhī yí lù，yì qīng sōng zhī yú yīn。tǎng xíng xíng zhī yǒu dí，jiāo xīn jù yú zhōng jīn；jìng jì mò ér wú jiàn，dú yuān xiǎng yǐ kōng xún。liǎn qīng jū yǐ fù lù，zhān xī yáng ér liú tàn。bù xǐ yǐ yǐ wàng qù，sè qī cǎn ér jīn yán。yè xiè xiè yǐ qù tiáo，qì qī qī ér jiù hán，rì fù yǐng yǐ xié méi，yuè mèi jǐng yú yún duān。niǎo qī shēng yǐ gū guī，shòu suǒ ǒu ér bù hái。dào dāng nián zhī wǎn mù，hèn zī suì zhī yù dān。sī xiāo mèng yǐ cóng zhī，shén piāo piāo ér bù ān；ruò píng zhōu zhī shī zhào，pì yuán yá ér wú pān。yú shí bì mǎo yíng xuān，běi fēng qī qī，jiǒng jiǒng bù mèi，zhòng niàn pái huái。qǐ shè dài yǐ shì chén，fán shuāng càn yú sù jiē。jī liǎn chì ér wèi míng，dí liú yuǎn yǐ qīng āi；shǐ miào mì yǐ xián hé，zhōng liáo liàng ér cáng cuī。yì fū rén zhī zài zī，tuō xíng yún yǐ sòng huái；xíng yún shì ér wú yǔ，shí yǎn rǎn ér jiù guò。tú qín sī ér zì bēi，zhōng zǔ shān ér zhì hé。yíng qīng fēng yǐ qiè lèi，jì ruò zhì yú guī bō。yóu《màn cǎo》zhī wèi huì，sòng《zhào nán》zhī yú gē。tǎn wàn lǜ yǐ cún chéng，qì yáo qíng yú bā xiá。
chū，zhāng héng zuò《dìng qíng fù》，cài yōng zuò《jìng qíng fù》，jiǎn yì cí ér zōng dàn bó，shǐ zé dàng yǐ sī lǜ，ér zhōng guī xián zhèng。jiāng yǐ yì liú dàng zhī xié xīn，liàng yǒu zhù yú fěng jiàn。zhuì wén zhī shì，yì dài jì zuò；yīn bìng chù lèi，guǎng qí cí yì。yú yuán lǘ duō xiá，fù rǎn hàn wèi zhī；suī wén miào bù zú，shù bù miù zuò zhě zhī yì hū。
chàng wò xīn chūn bái jiá yī，bái mén liáo luò yì duō wéi
yuǎn sòng cóng cǐ bié，qīng shān kōng fù qíng
xī mén qín shì nǚ，xiù sè rú qióng huā
hàn dàn xiāng lián shí qǐng bēi，xiǎo gū tān xì cǎi lián chí
jī qīng yīn yǐ gǎn yú，yuàn jiē xī yǐ jiāo yán。yù zì wǎng yǐ jié shì，jù mào lǐ zhī wèi qiān；dài fèng niǎo yǐ zhì cí，kǒng tā rén zhī wǒ xiān。yì huáng huò ér mí níng，hún xū yú ér jiǔ qiān：yuàn zài yī ér wèi lǐng，chéng huá shǒu zhī yú fāng；bēi luó jīn zhī xiāo lí，yuàn qiū yè zhī wèi yāng！yuàn zài shang ér wèi dài，shù yǎo tiǎo zhī xiān shēn；jiē wēn liáng zhī yì qì，huò tuō gù ér fú xīn！yuàn zài fā ér wèi zé，shuā xuán bìn yú tuí jiān；bēi jiā rén zhī lǚ mù，cóng bái shuǐ ér kū jiān！yuàn zài méi ér wèi dài，suí zhān shì yǐ xián yáng；bēi zhī fěn zhī shàng xiān，huò qǔ huǐ yú huá zhuāng！yuàn zài guǎn ér wèi xí，ān ruò tǐ yú sān qiū；bēi wén yīn zhī dài yù，fāng jīng nián ér jiàn qiú！yuàn zài sī ér wèi lǚ，fù sù zú yǐ zhōu xuán；bēi xíng zhǐ zhī yǒu jié，kōng wěi qì yú chuáng qián！yuàn zài zhòu ér wèi yǐng，cháng yī xíng ér xī dōng；bēi gāo shù zhī duō yīn，kǎi yǒu shí ér bù tóng！yuàn zài yè ér wèi zhú，zhào yù róng yú liǎng yíng；bēi fú sāng zhī shū guāng，yǎn miè jǐng ér cáng míng！yuàn zài zhú ér wèi shàn，hán qī biāo yú róu wò；bēi bái lù zhī chén líng，gù jīn xiù yǐ miǎn miǎo！yuàn zài mù ér wèi tóng，zuò xī shàng zhī míng qín；bēi lè jí yǐ āi lái，zhōng tuī wǒ ér chuò yīn！
jiǔ sì rén jiān shì，qín tái rì mù yún
wēi fēng yáo zǐ yè，qīng lù fú zhū fáng。
jūn wáng xuǎn yù sè，shì qǐn jīn píng zhōng
shān fǔ guī yīng jí，liú hóu gōng fù chéng
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

这一段发挥“在止于至善”的经义。首先在于“知其所止”，即知道你应该停在什么地方，其次才谈得上“止于至善”的问题。俗语说：“人往高处走，水往低处流。”鸟儿尚且知道找一个栖息的林子，人
郭崇韬，代州雁门人，任河东教练使。为人聪明机敏，能够应对自如，因富有才干受到称颂。唐庄宗为晋王时，孟知祥为中门使，郭崇韬为副使。中门使这个职务，参加管理机密的军国大事，先前，昊珙、
回廊上的栏杆曲曲弯弯，外面的天色像水一样清澈湛蓝。昨天晚上，我也曾在这里凭倚栏杆。人们都把明月比作佳期，认为月满时人也会团圆。因此我每天都在这里倚眺望，盼望心上人早日回到身边。
社会上一般人都迷信鬼神会给人造成灾祸，认为人的疾病死亡，以及经历苦难受到惩罚，被别人侮辱讥笑，都是由于对鬼神有所触犯。如果破土建房、搬迁住处、举行祭祀、办理丧葬、出门做事、上任做官
《贺新郎·寄丰真州》是作者寄赠给友人丰真州的一首词，意在勉励老友为国立功。上片从回忆二人共饮的情景入词，然后以一“叹”字领起，描绘别后情景。自己功名未就，光阴飞逝，只不过

相关赏析

公元450年（宋文帝元嘉二十七年）冬，北魏太武帝南侵至瓜步，广陵太守刘怀之烧城逃走。公元459年（孝武帝大明三年），竟陵王刘诞据广陵反，沈庆之率师讨伐，破城后大肆烧杀。广陵城十年之
作为国家统治，有对布帛的征税，有对粮食的征税，有征发劳力的赋税，当然实际上不只有这三种征税，孟子仅是举这三种而言。要是真爱民，首先就要象周文王那样是要让人民富裕起来。人民富裕以后，
本篇是战国末期秦国两位国相范睢和蔡泽的合传。范睢和蔡泽同是辩士出身，在任秦相之前都曾走过一段坎坷的道路。范睢在魏国被魏相魏齐屈打几乎致死，蔡泽游说诸侯四处碰壁，但他们并不因此而气馁
本篇虽以《山战》为题，但实质所阐述的是控扼制高点对作战的重要性问题。它认为，无论是在山林或是平原对敌作战，都应先敌抢占制高点，从而使自己处于居高临下的有利态势。这样，既可以发挥兵器
刘瓛字子圭，是沛国相地人，晋丹阳尹刘恢的第六代孙。他祖父刘弘之曾做给事中。他父亲刘惠，是治书御史。刘瓛起初被州征做祭酒主簿。宋大明四年被举荐为秀才，他哥哥刘琏也颇有名气，在这之前就

作者介绍

薛媛 薛媛，生卒年不详。晚唐濠梁（今安徽凤阳）人南楚材之妻。楚材游陈，有颖牧欲以女妻之，楚材许诺，乃托辞而不返。薛媛知其情，乃对镜绘己小像，并为写真诗寄楚材，楚材乃大惭，遂归偕老。其《写真寄夫》诗遂传。